Memorial Painting van Bertha de Vries
acryl op canvas, 120x60cm
In dit Gedenkschilderij van Bertha is haar portret geschilderd. Onderin
is een van haar eigen mandala's verwerkt.
Zij maakte een groot aantal gedurende de laatste jaren voor haar heengaan.
Deze mandala – onafgemaakt komt uit, één van haar schetsboeken.
De
mandala is ingekleurd met de goud en zilver: de versmelting der tegendelen.
Zilver: de maan, het vrouwelijke Principe, de nacht. Goud: de zon, het mannelijke Principe, de dag. Licht en donker komen samen.
Deze mandala wordt omvat door de zilveren zwanenhalzen, een motief dat bovenin
weer terugkomt in een van de vele houtsnijwerken die Bertha ooit gesneden heeft
en in het beeld verwerkt is.
De zwaan als symbool van schoonheid, elegantie, koestering, trouw en perfectie. De zwanenhalzen vormen een zilveren ( is het lunaire, vrouwelijke principe) graalvorm waarin de mandala gevat wordt die een beschermend schild vormt.
Zij had een grote liefde voor kerkgebouwen, met name kathedralen en in
het bijzonder voor glas-in-loodramen. De roosvenstervorm boven haar hoofd
herinnert daar aan.
Ook dit is een mandala vorm.
De liefde voor kathedralen komt ook terug in het vormenspel dat zich
als een gewelf manifesteert en rond haar gezicht ontstaat. Gotische vormen
waaruit haar gezicht opdoemt.
Rechtsboven een kosmisch schouwspel, een spiralend melkwegstelsel. Hieruit
spreekt haar intense gevoel van verbinding met het universum.
Zij sprak
zelf over haar heengaan in de vorm van het terugkeren naar de kosmos en dat men
haar kon vinden in sterren. Bertha vatte dit zelf samen in de volgende woorden,
voor alle dierbaren die deel hebben uitgemaakt van haar leven;
Op een dag
vlieg ik weg
naar grote hoogten,
naar de oneindigheid
waar rust is.
Ik ga voorbij de verste wolken
op weg naar
het licht
mooier van tint dan alle
zonsop- en ondergangen hier, op aarde.
En 's avonds bij sterrenhemel,
bedenk dan
dat ik tussen al dat geflonkel
voorbij de laatste halte ben gegaan
op weg naar mijn verlangen.
Bertha de Vries